Fighter – kot Tomasz (ocena 4/10)

Popularność walk MMA przenosi się na ekran kinowy. Niestety w tym przypadku na bardzo niskim poziomie.

Tomasz Janicki – mistrz walk MMA, zostaje zdyskwalifikowany. Wraca do swojej małej miejscowości i zatrudnienia jako drwal. Wizja powrotu do sportu jednak kusi, szczególnie gdy jego szkolny kolega ośmiesza go w telewizyjnym talk-show. Pojawia się również mafia narkotykowa, z którą Janicki zadziera i ładna lekarka – zupełnie inna niż kobiety kręcące się w showbiznesie bokserskim.

Fabuła – beznadziejna. Dialogi – jeszcze gorsze. Nawet w samym filmie pojawia się tekst że sytuacja bohatera jest szablonowa pod względem filmowym: uczciwy i ambitny sportowiec, odrzucony przez system biznesowo-układowy, wraca do małej miejscowości, z której może się odbić w swojej karierze. Wyzwaniem jest śledzenie fabuły, a słuchanie dialogów to prawdziwa męka – tak się nie pisze ani scenariusza, ani kwestii wypowiadanych przez bohaterów.

Jednak film sportowy może nadrobić czymś innym, czyli realizacją scen walki. I tutaj dopełniona jest czara goryczy. W scenach dynamicznych, zarówno stricte bokserskich, jak i potyczkach z innych powodów (pojawia się bowiem mafia narkotykowa) - praktycznie niż nie widać. Montaż – katastrofa. Ujęcia – niewiele lepiej. Może jedynie walka finałowa trochę się broni, ale slow motion i przewidywalność mocno boli. Jeżeli nawet pod względem realizacji scen sportowych tego rodzaju kino kuleje to praktycznie nie ma o czym rozmawiać, tudzież czego recenzować. Fanów MMA może ta produkcja przyciągnie, ale nawet oni niekoniecznie będą usatysfakcjonowani. Lepiej polecić „Underdoga” chyba że wartość filmu to jedynie znane z ringu twarze jak: Włodarczyk, czy dla starszych kibiców Kosedowski.

Nie ma też luzu. Wszystko jest śmiertelnie poważne. Dwa żarty to:

imię kota – wyróżniający się także aktorsko sierściuch nazwany jako Tomasz
suchar jak się nazywa dziecko dzisiaj urodzone: ZDZIŚ … kurtyna.

Fajny jest jedynie bar PKS. Trafiona oldschoolowa scenografia. Przy tej okazji warto zwrócić uwagę na rolę Anny Kaczmarczyk jako barmanki zauroczonej przystojnym facetem. Równie dobrze wypada Katarzyna Maciąg, która o dziwo próbuje coś grać aktorsko. Szkoda, że dialogi i pomysły w wątku romansowym wołają o pomstę do Nieba. No bo kto idzie na randkę do baru, gdzie obsługuje zakochana barmanka?

Podsumowując – film, w którym najlepiej wypada Aleksandra Maciąg … Ciężko przetrwać.

Plusy: