„Ambulans”: reżyserski Armageddon (ocena 3/10)

Reżyser znany z kina katastroficznego SF w produkcji stricte sensacyjnej. Z katastrofalnym efektem.

Lekarka karetki pogotowia zostaje porwana z rannym policjantem przez bezwzględnych bandytów.

Nad scenariuszem można pastwić się bez końca. Kulminacją absurdalności jest operacja chirurgiczna z pękniętą śledzioną, prowadzona przez nieświadczoną pielęgniarkę z telefonicznymi wskazaniami lekarzy z pola golfowego, w trakcie szalonej ucieczki tytułowym ambulansem, przebudzeniem pacjenta w jej trakcie z uśpieniem go ciosem w głowę – oczywiście kilkanaście minut operowany czuje się jak po rocznej rehabilitacji, głównie dzięki spince do włosów.

Film korzysta z klisz kina sensacyjnego (napad na bank, pościg samochodowy, syndrom sztokholmski), w tym przypadku to zaleta bo odrywa od fatalnej reżyserii. Michael Bay znany z efektownego kina (SF, Transformersi) przenosi do kina sensacyjnego wszystko co do niego nie pasuje. Fabuła pasuje bardziej do kameralnego kina na półtorej godziny (podobno jest duński film o tym tytule – warto go odnaleźć dla porównania). Tymczasem Bay nie może oderwać się od totalnej napierdzielanki, ze strzelaninami, wybuchami, ciągnąć ją niczym kino katastroficzne przez ponad dwie godziny.

Trudno w to uwierzyć ale to jednak nie scenariusz jest najgorszym elementem tej produkcji. Jest ona nieoglądalna ze względu na irytująco szybki montaż. To że nie wiadomo co się dzieje na ekranie to jedno, ale ważniejsze ze praktycznie nie da się skoncentrować na tym filmie. Co prawda wizyta w IMAXie zapewnia odpowiednią jakość i wielkość ekranu, ale i tak wysiedzenie jest dużym wyzwaniem. Nawet fani kina sensacyjnego wyjdą z seansu mocno zmęczeni.

Plusy:

+ zawrotne tempo

+ klisze z klasyki kina akcji

+ dystrybucja w IMAX

Minusy:

- absurdalny scenariusz

- reżyseria

- za szybki montaż

- nieangażujące

- dialogi …

- niepotrzebnie wydłużony