„Egzorcyzmy siostry Ann”: katofeminizm (ocena: 5/10 – za Sofię)

Gdzie diabeł nie może, tam baba go wypędzi.

Trudne dzieciństwo (choroba i samobójstwo matki) nie osłabiło wiary tytułowej Ann, która chce być pierwszą kobietą egzorcystą.

Motyw opętania i egzorcyzmów to jeden z najpopularniejszych dla twórców horroru. Do klasyki gatunku trudno doszlusować mimo nowoczesnym efektom specjalnych. Ten film plasuje się poniżej progu przyzwoitości. Sztampowy scenariusz, brak angażujących bohaterów i kuriozalny finał.

Wprowadzenie wydaje się intrygujące. Informacje o rekordowych liczbach opętań w 2018 roku. Wyróżnikiem ma być postać kobiety-egzorcysty, na co Kościół nie pozwala. Jeszcze wprowadzenie jako ofiary sympatycznej dziewczynki dawało nadzieję, bo często młodzi aktorzy ratowali tego typu produkcje. Niestety im dalej w las tym więcej krzyży. Bohaterka zupełnie nie angażuje, przypadki opętań też się niczym nie wyróżnia. Położono nacisk na standardowe sposoby straszenia, które u publiczności wywołują raczej śmiech niż poczucie grozy. Próba nadrabiania drastycznymi scenami przynosi efekt odwrotny od zamierzonego.

Produkcja powstałą jeszcze w okresie pandemicznym (co ciekawe kręcone w Sofii). Premiera była kilkakrotnie przekładana. W końcu pojawia się w kinach na Halloween 2022. Ten fakt i chwytliwy tytuł zapewni pewną frekwencję, ale tym samym wysyp negatywnych opinii. Bo trudno docenić pracę twórców, jak zapomnieli o sensownym scenariuszu.