„Emilia Pérez”: meksykański antymusical (oceny: Woda 4/10, Ogień 7/10 za tranzycję)
Adwokatka Rita, nie zawsze zgadzająca się z linią obrony swojej kancelarii, dostaje od miejscowego mafiozy nietypowe zadanie .
Jeden z tych filmów, który można pokochać, tudzież znienawidzić. Trudno natomiast przejść obojętnie. Szczególnie, że wiele kontrowersyjnych wypowiedzi i nominacje oscarowe tylko dolały oliwy do ognia.
Już scenariusz może wzbudzać dwojakie odczucia. Z jednej strony to ciekawa, może nawet oryginalna historia, na pewno zaprezentowana w dobrym tempie, z licznymi zwrotami akcji. Z drugiej strony przerysowana, rwana, z mało czytelnymi przeskokami czasowymi, a przede wszystkimi wątpliwie wiarygodna. Te uproszczenia scenariuszowe mogą być irytujące w trakcie seanse, wywołują jednak dyskusje i zachęcają do pozostania z filmem na dłużej po wyjściu z kina.
Usprawiedliwieniem sposobu narracji i rozwiązań scenariuszowych może być przyjęta konwencja musicalu. Wiele scen jest prawie teledyskowych. Niektóre wskazują, że pomysł ten miał być wykorzystany w operze. Aczkolwiek można również odnieść wrażenie, że to konwencja antymusicalowa, albo parodiująca ten gatunek. Przejścia z rzeczywistości do piosenek są bardzo płynne. Same choreografie też mają swoje atuty. Jednak sama historia, a szczególnie mało pozytywne postawy bohaterów niespecjalnie pasują do konwencji musicalowej. A przekaz piosenek też niewiele wnosi do fabuły.
Aktorsko to film kobiecy, trzy główne bohaterki prezentują skrajnie różne postawy. Nawet ustalenie, która z postaci jest pierwszoplanowa nie jest do końca oczywiste, i chyba tylko tytuł na to jednoznacznie wskazuje. A czy Oscara wygrała akurat ta najlepsza – to już kwestia najbardziej sporna.
Rozgłos wokół filmu się rozkręcał w tempie teledyskowych. Kontrowersje wzbudzał wśród środowisk meksykańskich i transseksualnych. Mało rozsądne wypowiedzi, także aktorek, bardziej zaszkodziły niż pomogły. Do tego doszedł wysyp trzynastu (tyle co Władca Pierścieni) nominacji oscarowych. Tego najwyraźniej było już za wiele. Ostatecznie film zgarnął dwie statuetki (za aktorkę drugoplanową – nie zasłużenie, za piosenkę – zasłużenie), co powinno być sukcesem w kontekście samej produkcji, porażką w kontekście liczby nominacji.
Zapewne dużo ten film zyskuje oglądając go na świeżo, abstrahując od oczekiwań, kontrowersji i sporów wokół oceny. Zapewne to jedna z tych produkcji, która przetrwa zamieszanie oscarowe i pozostanie na dłużej chętnie oglądany także w pokinowej dystrybucji.
Atuty:
+ oryginalność
+ wyrazistość
+ dobre tempo
+ pomysły montażowe
+ formuła musicalu
+ mieszanka gatunkowa
+ muzyka
+ choreografie
+ trzynaście nominacji oscarowych
Mankamenty:
- dziury scenariuszowe
- chaos narracyjny
- przeskoki czasowe
- wątpliwe moralnie postawy
- operowanie kiczem
- niezdrowy rozgłos wokół filmu
produkcja: Francja, Stany Zjednoczone, Meksyk
rok: 2024
gatunek: musical mafijno transpłciowy
data polskiej premiery kinowej: 28 lutego 20025 roku
dystrybucja: Gutek Film
festiwale i nagrody: Cannes, Oscary (13 nominacji 2 wygrane)
reżyseria: Jacques Audiard
scenariusz: Jacques Audiard, Thomas Bidegain
obsada: Karla Sofía Gascón, Selena Gomez, Zoe Saldaña, Édgar Ramírez, Adriana Paz, Mark Ivanir, Eduardo Aladro, Emiliano Hasan, Daniel Velasco-Acosta
obejrzane w poniedziałek, 3 marca 2025 roku, o godz. 18:40, w kinie Cinema City Sadyba Best Mall
Comments