„Halloween. Finał”: poranieni (ocena: 5/10 - za samosąd)

Mało udana próba odejścia od sztampowego horroru.

Wynajęty opiekun do dziecka wpada w panikę i nieumyślnie zabija swojego podopiecznego. Pomimo uniewinnienia staje się pośmiewiskiem w miasteczku. Starsza pani z piętnem traumatycznych przeżyć z ręki seryjnego mordercy stara się zeswatać go z pielęgniarką ze szpitala.

Z jednej strony wykorzystanie popularności znanego tytułu. Z drugiej próba odejścia od konwencji. Początkowo film ma cechy dramatu społecznego, a nawet w pewnym zakresie melodramatu. Jest to jednak szyte grubymi nićmi, bo trudno uwierzyć aby ładna dziewczyna zainteresowała się mocno odrealnionym (i brzydkim jak nieszczęście) chłopakiem. Pod koniec scenarzyści zupełnie porzucają budowany wątek, wracając do finałowej rozgrywki całej serii. Ta jest naszkicowana retrospekcjami i słabo udanymi rozterkami babci przenoszącej swoje uczucia na książkowy papier.

Dystrybucja w okresie halloweenowym niewiele pomogła. Film nie podoba się ani zatwardziałym zwolennikom krwawej jatki, ani tym którzy wymagają od współczesnych produkcji nowych pomysłów. Tych najbardziej zabrakło. Nie jest to jakiś wybitny nieudany film, momentami ogląda się z zainteresowaniem, ale przepadnie w potoku podobnych nieudanych prób stworzenia czegoś nowego. A i w tytułowy finał trudno uwierzyć—zapewne w tej czy innej formie tytuł powróci jeszcze na ekrany