„Miłość, seks & pandemia” – wyruchani (ocena 6/10)

Wrócił stary Vega - ze wszystkimi wadami, ale też wnikliwością obserwacji.

Trzy przyjaciółki i kuzyn:

· dziennikarka prasowa uzależniona od randek na tinderze szykuje prowokację wobec nałogowego podrywacza

· prawniczka – feministka poznaje przystojnego Araba – poetę

· fotografka realizuje sesje prawie pornograficzną,

· syn wychowany w religii świadków Jehowy decyduje się na radykalną zmianę swojego życia.

Cztery wątki przenikają się tworząc dynamiczną, acz chaotycznie prowadzoną narrację. Punktem przesilenia jest okres pandemii. Tutaj obserwacja rzeczywistości jest bardzo wnikliwa: odosobnienie, obawy, absurdy, depresje. Dopiero po tym przerywniku wątki są rozwiązywane. Reżysera cechuje schematyzm i uproszczenia. W dodatku mało popularne podejście (wątki antyemigracyjne, kościelne). Stąd nie dziwi powszechny hejt środowiska filmowego na kino Vegi. Wydaje się więc sądząc po pustkach na seansach, że zaczynają mu doskwierać problemy budżetowe, bo musi się uciekać do wprowadzania w narracji lokowania produktów.

Pomijając mody i ostracyzm trzeba przyznać że Vega świetnie się bawi – angażuje znane nazwiska i wsadza kij w mrowiska. Warto czasami się zastanowić czy w wielu sprawach nie ma racji. Pochwalić trzeba też niektóre aspekty, jak chociażby ukazanie scen erotycznych, czy fotografii.

Plusy:

+ wyrazistość przekazu

+ szybkie tempo

+ dobór aktorów

+ obserwacje społeczne pandemii

+ na przekór środowisku filmowemu

+ realizacja scen seksualnych

Minusy:

- schematyzm i przerysowania

- chaotyczne prowadzenie wątków

- wprowadzanie lokowania produktów do fabuły