„Na pełny etat”: kobieta pracująca (ocena: 4/10 – za korki)

Jak pogodzić wychowanie dzieci z koniecznością wymagającej pracy zawodowej.

Julie jest matką codziennie dojeżdżającą do pracy w charakterze sprzątaczki w hotelu. Próbuje pogodzić konieczność przebywania poza domem z wychowaniem małych dzieci. Przychodzi jednak tydzień gdy wszystko wali się na głowę: korki, strajki, problemy w pracy.

Któż z nas nie biegł z wywieszonym językiem, żeby rano zdążyć do pracy. Albo po niej odebrać dzieci z przedszkola, czy od opiekunki. Takie sytuacje zdarzają się jednak jednostkowo, a nie codziennie. I trzeba jakoś nimi zarządzać, chociażby wybierając pracę mniej oddaloną od domu. Bohaterka nie zbudza współczucia bo zupełnie sobie z codziennymi sytuacjami nie radzi. Nawet jeżeli jej trud jest godny uznania, to sprawia ona wrażenie wyjątkowo antypatycznej.

Dodatkowo film jest niezwykle monotonny, ze słabymi dialogami, chaotycznym filmowaniem bohaterki i mocno przeciętnym aktorstwem. Nie ma wiec szans zdobyć sympatii przeciętnego widza, którzy może i odnajdzie w tej historii swoje przypadki, ale nijak go historia bohaterki nie zaangażuje.