„Sowieckie przystanki autobusowe”: ostanowki Christophera Herwiga (ocena: 6/10 – za ZSRR)

Przystanki autobusowe nigdy nie zginą!!!

Specyficzna pasja kanadyjskiego fotografa Christophera Herwiga, który zainteresował się zlokalizowanymi na terenie Związku Radzieckiego przystankami autobusowymi.

Ważne to mieć w życiu pasję. Nawet taką jak fotografowanie dziwnych obiektów w odległym kraju. Fotograf poświęcił dwie dekady, włożył wiele wysiłku, przeżył niesamowite przygody. Jego efektem jest zbiór niezwykłych fotografii. Radzieckie przystanki autobusowe, szczególnie te na prowincji, są prawdziwym dziełem sztuki, wymysłem ludzi którym udało się pomimo systemu totalitarnego dać coś od siebie. Kwestia samego systemu radzieckiego jest także poruszona w filmie, chociaż zbyt pobieżnie.

Same fotografie, co prawda zachwycające, to trochę mało jak na film dokumentalny. Autorzy jednak nie mieli pomysłu na wiele więcej. Może brakuje historii każdego przystanku, kto go stworzył, czy były jakieś ciekawe historie. W zasadzie tylko para architektów opowiada o jednym z obiektów. A może szerszego kontekstu społeczno-politycznego?

Nie da się ukryć, że te architektoniczne rarytasy niszczeją, czy wręcz są burzone. Obecnie zlokalizowane już w różnych krajach, z jakże ważnymi podtekstami politycznymi (Gruzja, Ukraina, Łotwa) traktowane są jako niepotrzebny relikt poprzedniej epoki. Faktycznie czasami ukazują bezsens panującego ówcześnie systemu, jednak tak jak warszawski Pałac Kultury powinny być utrzymane i pielęgnowane. Niestety trudno uwierzyć w optymistyczną wypowiedź, że przetrwają na zawsze.

Ciekawy, ale niewykorzystujący potencjału dokument. Przy braku pomysłów skrócony do minimalnego metrażu jak na taką produkcję. Można obejrzeć z ciekawością i z szacunkiem do pasji kanadyjskiego fotografa.

Zalety:

+ rewelacyjne fotografie

+ pasja autora

+ rys historyczny Związku Radzieckiego

+ niewidoczna kamera dokumentalna