„Tár”: dyrygentka (ocena: 5/10 – za Blanchett)

Film stworzony dla Cate Blanchett i tylko dzięki niej przejdzie do historii kina.

Światowej sławy dyrygentka prowadzi zajęcia dla muzyków oraz jest obiektem zainteresowania dziennikarzy.

Postać bohaterki jest fikcyjna, nawet jeśli niektórzy dyrygenci znajdują wiele odniesień do swojego życia. Film nie jest więc klasyczną biografią, a jeżeli już to taką ukazującą fragment życia wybitnej postaci. W tym przypadku przełomowy, ale o tym dowiadujemy się po bardzo długim i rozbudowanym wstępie – męczącym dialogami, monologami i niepotrzebnymi (pozornie) scenami. Produkcja doceniana przez krytyków i obsypana nominacjami do nagród jest więc daniem ciężkostrawnym dla przeciętnego widza. Rozkręca się w drugiej fazie wyraźnie skręcając w kierunku analizy trudnego charakteru osób wybitnie uzdolnionych.

To film dedykowany dla jednej aktorki, a okoliczności jej angażu są bardziej emocjonujące od samego scenariusza, więc warto posłuchać znakomitej jak zawsze recenzji Tomasza Raczka. Sam fakt, że aktorka do roli nauczyła się dyrygować orkiestrą (i nie ma tutaj ściemy, ani sztuczek filmowych, bo wydano autentyczną płytę pod jej batutą), kwalifikuje ten wyczyn do historii aktorstwa. W dodatku to rola, którą trudno polubić – w pierwszej fazie monotonna, w drugiej kontrowersyjna.

Produkcja stworzona przez reżysera bardziej znanego z aktorstwa ma wiele mankamentów narracyjnych. Należy jednak pochwalić ją za muzykę, realizację dźwięku (genialne rozłożenie głośności) oraz montaż. Co prawda ten kunszt pojawia się dopiero od pewnego momentu, i wielu widzów może już być konkretnie zmęczonych, ale wiele rzeczy dopracowane na poziomie mistrzowskim. Co wcale nie znaczy że jest to film do polecenia dla szarego widza, szukającego w kinie jednak więcej tempa i rozrywki.