„Zbrodnie przyszłości”: nowe organy (oceny: Woda 3/10, Ogień 6/10)

Trzeba kochać styl Davida Cronenberga, aby polubić tą produkcją.

Wizja społeczeństwa, w którym ludzie nabrali możliwości istotnych zmian swojego ciała, również wewnątrz. Przykładem jest młody chłopak ze zdolnością zjadania plastiku, co dla matki jest problem. Prym wiedzie mężczyzna, który z handlu organami uczynił swoją profesję.

Bez głębszej znajomości wcześniejszej twórczości wracającego po kilkuletnim niebycie Cronenberga trudno oczekiwać zrozumienia. Dla wielu zaskoczeniem powinien być fakt, iż jedną z pierwszych produkcji Kanadyjczyka były … „Zbrodnie przyszłości”. Niskobudżetowo z nawiązaniem do kina niemego i efektami specjalnymi na miarę ówczesnych możliwości. Nic dziwnego iż teraz mając solidny budżet i nowoczesne metody Cronenberg sobie nieźle używa.

Sam pomysł jest ciekawy i oryginalny. Oparty na mrocznej widzi przyszłości. Typowy klimat dystopijny, świat nie tylko nie poprawił się, ale wręcz normalne życie odeszło do lamusa. Cronenberg z detalami kreśli wizję takiej przyszłości. Ale już na rozwinięcie tematu nie ma zbyt wiele pomysłów. I to razi nawet jak się docenia cały kunszt drobiazgowej charakteryzacji. Można co prawda dostrzec pewną dozę autoironii, czy nawet dystansu do opowiadanej historii, ale to zbyt mało, aby scenariuszowo zdzierżyć drugą część filmu. Przegadaną, rozbitą na mało istotne wątki poboczne, z niezrozumiałym końcowym przekazem.

To film oparty na mocnych scenach. Często przesadnie drastycznych i dosadnych. Nie każdy lubi w kinie oglądać wnętrze człowieka. A tutaj to kluczowy element. Nie ma mowy o niedopowiedzeniu, czy też cięciu ujęcia. Dla widzów o mniejszej tolerancji już to jest odrzucające.

Zachęca do filmu obsada. Gra aktorska nie jest tutaj specjalnie istotna. Ale znane twarze to też pewna zachęta. Chociaż jak ktoś nie lubi Cronenberga będzie miał poczucie chybionego kinowo wyboru.