„Żegnajcie, głupcy” – poród poufny (ocena 6/10)

Czarna tragikomedia, z niewykorzystanym potencjałem.

Pokrzywdzony zawodowo informatyk decyduje się na desperacji krok, zakończony zupełnie nieoczekiwaną groteskową tragedią. W wywinięciu się z kłopotów pomaga mu śmiertelnie chora blondynka poszukująca porzuconego dziecka oraz niewidomy archiwista.

Na samym początku dwa trzęsienia ziemi: wiadomość o chorobie dla wciąż młodej (atrakcyjna Virginie Efira w czerwonej kiecce) kobiety i zasugerowanie informatykowi (w tej roli sam reżyser) zastąpienia go przez młodszych pracowników. Skłania ich do radykalnych decyzji. Gdy losy tej pary się łączą, fabuła dokłada jeszcze trzecią ekscentryczną postać.

Czarna komedia z wieloma spostrzeżeniami społecznymi. Bardzo dobrze rozrysowane postacie powodują iż każdy z wątków jest ciekawy. Wydaje się jednak że potencjał nie został w pełni wykorzystany: film jest z pewnością zbyt krótki i pod koniec momentami chaotyczny.

Nie trafił do kin jednak bardziej ze względu na pandemię i absurdalne z dzisiejszego punktu widzenia zakazy. A właśnie absurd wybrzmiewa z tego filmu dobitnie.

Plusy:

+ wyrazistość wątków

+ interesujący bohaterowie

+ znakomite tempo

+ atrakcyjna Virginie Efira

+ zachęcający plakat

Minusy:

- niewykorzystany potencjał

- chaos narracyjny

- brak dystrybucji kinowej